BUĞLANMAQ

f.
1. Buğ olmaq, buğa çevrilmək, buğ halına gəlmək; buxarlanmaq. Günəşin təsiri ilə yerdəki sular buğlanır.
2. Buğ vermək, buğ çıxmaq.
Buludlar parçalanır, torpaq buğ verir, otlar baş qaldırır, quşlar civildəşməyə başlayırdı. M.İbrahimov.
Ramazanla yanaşı oturan qonağın qarşısındakı dolu boşqab buğlanırdı. M.Hüseyn.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • BUĞLANMAQ buxarlanmaq
BUĞLANMA
BUĞLATMA

Digər lüğətlərdə

автоблокира́тор великоро́слый ледопи́льный ничего́шеньки сала́зковый специ́фика изба́ческий кровь кипит мудрова́ть насле́довать нашинко́вываться пополу́дни равнове́сие рябь тексту́рный эпистоля́рный analogy bondage devotional flood wall pallial terrestrial space каменеть клепальщик противопоказанный