1. Nadanlıq, avamlıq, cahillik, cəhalət.
Elm bir nur, cəhl zülmətdir; Cəhl duzəxdir, elm cənnətdir.
Cəhlin əllərində qılınc görürsən; Ağlın ayağında qara bir tikən.
2. sif. Çox kəc, çox tərs, inad. Cəhl adam.
□ Cəhl etmək (eləmək) – tərslik eləmək, kəclik göstərmək, inad eləmək.
Fərəc bəyin naqis cəhətlərindən birisi də nahaq yerə xırda işdən ötrü cəhl eləməsi, öz dediyini sübuta çatdırmağa çalışması, haqqı batil eləməsi imiş.
Cəhlə salmaq – düz şeyi dolaşığa, çətinə salmaq.
[Şirzad Rüstəmə:] Bəli, siz gərgin işləməkdən qorxursunuz! Belə olmasaydı, aydın mətləbi cəhlə salmazdınız.