1. Təkid, əmr, ya xahiş bildirir.
Di, yaz! Di, tez ol! Di, gəl çıx! – Di, yumma gözlərini, qoy görüm doyunca barı.
Toplayıb bir dəstə çiçək; Di, gəlin məktəbə gedək.
Odur, qızım, – deyə qarı yavaşdan pıçıldadı.
– Di, dur!
2. Təəccüb, narazılıq bildirir. Di gör, nə deyir. Di gəl, gör nə danışır.
◊ Di gəl, di gəl ki… – amma, lakin, halbuki. …İndi hökumət bizə, tutaq ki, elə izin verdi ki, ana dilimiz məktəblərdə oxunsun.
Amma, di gəl ki, müəllim hanı?
Balaca qız uşağıdı. Di gəl ki, qüdrətdən buna elə bir məlahətli səs verilib ki, deyirsən, yeməyim, içməyim, oturum, qulaq asım.