cəmdə bütlər.
Məhəmmədin Mədinə şəhərindəki tərəf-darları; köməkçiləri.
1. kişi, qadının həyat yoldaşı; 2. dini etiqada görə Allah və övliyalara yaxın olmaq şərəfinə nail olmuş adam; 3
1. cənnətlə cəhənnəm arasında olan yer; 2. Quran surələrindən birinin adı («sədd» deməkdir).
qırx; müsəlman təqvimində məhərrəm ayının birindən başlayaraq qırx gün davam edən müddət.
1. Məkkədə ərəfə günü hacıların durduqları yer; 2. Məkkənin şərqində yerləşən dağın adı.
Qurban bayramından bir gün əvvəlki gün.
1. Allaha və övliyalara yaxın olmaq şərəfinə nail olmuş adam; 2. suda yaşayan bir vücud.
məhşər (qiyamət) günü yenidən diriləcək insanların öz əməllərinə görə haqqhesab vermək üçün toplaşacaqları yer, meydan, ərasatiməhşər; məc
bax ərəsat.
rəhm edənlərin ən rəhmedəni (Allah).
dinin rüknləri; dinin dayaqları.
göyün qatlarından biri (9-cu qatı olan ən uca göy) .
Allahın səltənəti , taxtı.
Allahın göyü; uca məqam.
göyün 9-cu qatı, təbəqəsi.
meraca getmə, Allahla söhbətə getmə, göyə çıxma.
cəmdə ruhlar.
müqəddəs ruhlar, pak ruhlar.
mif, əfsanə.
mifik, əfsanəvi.
Musa peyğəmbərin əjdaha şəkilli əsası.
səcdə et!
cəhənnəmin 1-ci ən aşağı təbəqəsi, haviyə (bax).
Məhəmməd peyğəmbərin və imamların yaxın adamları, tərəfdarları, şagirdləri;ona ilk inanmış adamlar.
on iki (12 imama işarədir).
şiə; on iki (12 imama qail olan mömin , dindar).
cəmdə bütlər, sənəmlər.
sənəmpərəst, bütpərəst.
birinci olanlar (Məhəmməd peyğəmbərdən behişt vədi alan on nəfər).
- X əsrin əvvəllərində meydana gəlmiş dini təriqət, əşərizm.
bax əşərilik.
Allahın böyüklüyünə, əzəmətinə şahidlik edirəm.
ehsan verən; bəxşiş verən.
1. ziyarətgahlar; 2. ruhanilərin təhsil aldıqları ali mədrəsə.
imamların Kərbəla, Nəcəf və Bağdadda məqbərələri olan yerlər.
günahdan peşman olub Allaha tərəf qayıtma; günahından ötrü üzr istəmə və bir daha günah etməmək üçün söz vermə
Allahın buyurduqları.
zilhiccə (bax) ayının 10-dan sonra bayram edilən üç günə verilən ad.
bax azan.
dua, cadu, tilsim, əfsun.
cəmdə zikrlər; söylənmiş, deyilmiş sözlər.
dini etiqadlara görə insanların ölmək vaxtı çatanda onların canını alan mələk, ölüm mələki (Allahın 4 mələyindən - Cəbrayıl, Əzrayıl, Mikayıl, İsrafil
keçmişdə mollaxanalarda tətbiq olunan cəza aləti.
dindarlığı həddini aşaraq, başqa dinlərə düşmən münasibət bəsləyən adam; qatı mövhumatçı.
qatı mövhumatçılıq.
başqa etiqadlara düşmən münasibət bəsləyib öz inandığına sədaqət göstərmə; mövhumatçılıq.
II əsrin ortalarına qədər mövcud olan qədim yəhudi dini təriqəti.
dinə görə günah işlərlə məşğul olan adam; dinsiz, pozğun, iman yolundan çıxan.
taleyə, qismətə, qəzavü-qədərə, olacağa, təqdirə inanma.