DİRÇƏLMƏK

f.
1. Əvvəlki vəziyyətinə nisbətən yaxşılaşmaq, yavaş-yavaş qüvvəti özünə qayıtmaq, bərkimək, sağlamlaşmaq, özünü əvvəlkinə nisbətən daha yaxşı hiss etmək. Xəstə dirçəlir.
– Uşaq böyümüş, rəngi açılmış, dirçəlmiş, çevikləşmişdi. Mir Cəlal.

2. məc. Canlanmaq, cana gəlmək, yavaşyavaş qüvvətlənmək.
Ağaclar dirçələndə; O məktəbli uşaqlar; Çıxmışdı dağ döşünə. M.Rahim.
…Torpaq yenicə dirçəlməyə başladı. Ə.Məmmədxanlı.

3. məc. Böyümək, inkişaf etmək.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • DİRÇƏLMƏK sağlamlaşmaq — yaxşılaşmaq
  • DİRÇƏLMƏK canlanmaq — qüvvətlənmək
  • DİRÇƏLMƏK böyümək

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • DİRÇƏLMƏK DİRÇƏLMƏK – XƏSTƏLƏNMƏK Uşaq böyümüş, rəngi açılmış, dirçəlmiş, çevikləşmişdi (Mir Cəlal); Əziz on iki yaşında olanda bərk xəstələnmişdi (Ə

Etimologiya

  • DİRÇƏLMƏK Sözün kökü indi müstəqil işlədilməyən dirmək feilidir. Ondan diri sifəti, həmin sifətə -sə şəkilçisi artırmaqla diri-sə feili əmələ gəlib (mənası “dir
DİRÇƏLMƏ
DİRÇƏLTMƏ

Digər lüğətlərdə