DOLĞUN – ARIQ Qapını açan dolğun bir qadın idi (C.Əmirov); Yanaşı əyləndiyimiz Tel adlı arıq, lap uşağa oxşayan gənclə artıq dostlaşmışıq (S.Sərxanlı).
DOLĞUN – ZƏİF Kəramətin çil, dolu çöhrəsi kimi dolğun da səsi vardı (Ə.Əbülhəsən); Arvad, hələ o lazım deyil, uşaq çox zəifdir, danışdırma (S.S.Axundov).