doğruçu
doğruçu
прил. 1. дуьз рахадай, дуьз лугьудай, дуьзвал кӀани, ттаб тийир, дугъри; дуьзена; doğruçu adam дуьзена кас; 2
Полностью »DOĞRUÇU – YALANÇI Yalançının evi yandı, kimsə inanmadı (Ata. sözü); Deyənlər nə qədər doğruçu, nə qədər alicənab şəxslər imiş (M
Полностью »sif. Yalan sevməyən, həmişə düz danışan, düzlük sevən, düzünü deyən, həqiqətçi; həqiqət, düzgün iş tərəfdarı
Полностью »