1. sif. Dördşəbəkəli, dördbölgülü, dörd gözü olan (ev, dükan, pəncərə və s.).
Dördgöz pəncərənin xəmirlənmiş kağızı qopur, küləkli qar içəriyə soxulur.
2. is. məc. zar. Gözlük taxan, gözlük gəzdirən, gözlüklü (adam).
[Qədir:] Sənin xəbərin yoxdur, səni Gəlinsultan çoxdan o dördgözə veribdir, ey!
□ Dördgöz etmək – ayıltmaq, xəbərdar etmək.
Çünki Zülmət dəstəsinin arasında olan Midhətin Dəmirova tərəfdar çıxması … Zülməti ayıldıb dördgöz etmişdi.
Dördgöz olmaq – ayıq olmaq, sayıq olmaq, diqqətli olmaq; gözləmək, intizarda olmaq.
[Salman:] Məni götür oğulluğa, Rüstəm dayı, Pərşanı gözüm üstə saxlaram, – dedi və dördgöz olub Rüstəm kişiyə baxdı.
