1. Zaman, zəmanə, dövr, vaxt, çağ.
Doğru derlər, hər zaman bir aşiqin dövranıdır.
O imiş xahişi əvvəl anın; Şair ayinəsidir dövranın.
Azad bir dünyanın, böyük bir elin; Xoşbəxt bir dövranın övladıyıq biz.
2. Dövr; dövr etmə, dairəvi şəkildə cərəyan etmə, dolanma. Qan dövranı.
3. məh. Tale, qədər mənasında.
4. etnoqr. Toy məclislərində camaatın dövrə vurub oturması.
// Toyda və s.-də çalğıçılar, xanəndələr üçün camaatdan toplanan pul.
[Toy] gecəsi oxuyub-çalandan sonra qaval gəzdirib dövran yığarlar.
◊ Dövran dolanmaq – vaxt gəlib keçmək, başa çatmaq, dövr vurub qurtarmaq.
Heç bilmədim dövran necə dolandı; Yandı cismim, atəşlərə qalandı.
Bu dövran dolanıb, zəmanə dönə; Tanrının kərəmi olaydı mənə.
Dövran etmək (eyləmək) – 1) dövr etmək, fırlanmaq, dövrəvi şəkildə hərəkət etmək. Damarlarda qan dövran edir. Su borularda dövran edir;
// məc. mənada.
Hüsn içində görməmiş mislin fələk; Buncə dövranı ki, dövran eyləmiş.
Bu çərxi-fələk tərsinə dövran edir imdi. ;
2) yayılmaq, intişar etmək, ağızdan-ağıza keçmək, dolaşmaq.
Bir gün şəhərdə belə şayiələr dövran edirdi ki, guya üsulilər ilə şeyxilərin davası olacaq.
Dövran qurmaq – büsat qurmaq, təntənə düzəltmək, şənlik düzəltmək.
Çənlibeldə qurub dövran; Bir tutaydım toyun, Eyvaz! “”.
Dövran sürmək – yaşamaq, həyat sürmək, həyat keçirmək, gün keçirmək.
…Hər məhəllənin xalqı xüsusi bir yolla dövran sürürdü.
Ağayar həyatda çox yaxşı günlər görmüş, gözəl dövranlar sürmüşdü.
Orada neçə yüz, neçə min insan; Yaşayıb, yaradıb, dövran sürəcək.
Dövran vurmaq – dövrə vurmaq, dövrə gəzmək, dövrə vurub gəzmək.
Qurbani dövran vurub, saz döşündə gördü ki, Pəri xanım pəncərənin lap qabağına gəlib. “”.
