– Hündür, dümdüz şam ağaclarının qol-budağı üşüyürmüş kimi qar təpələri altında titrəşirdi.
Dəniz sakit, şüşə kimi; Dümdüz idi mavi sular.
// Zərf mənasında.
Çovğun gecə dümdüz edir yer üzün; Qar işığı gündüz edir yer üzün.
İnsan oğlu gecələri; Şəhər salır, boz dağları; Qüdrətilə dümdüz edir.
// Dik, dikinə.
Stolun qabağında dümdüz oturmuş uzunboğaz, arıq adam qəti dedi…
[Qədir] qulluq məqamında donmuş kimi dümdüz dayandı.