DIRMALAMAQ

f.
1. Qazımaq, cırmaqlamaq.
[Pələng] də məni görmüşdü, pəncəsi ilə acıqlı-acıqlı yeri eşir, dırmalayırdı. A.Şaiq.
Kamal elə bir həyəcanla çığırdı ki, elə bil qaraquş indicə caynaqları ilə onun üz-gözünü dırmalayacaqdı. M.Rzaquluzadə.

2. məc. Qıcıqlandırmaq, əziyyət vermək, pis təsir etmək (bu mənada adətən “qulağı”, “qəlbi” və s. sözlərlə işlənir).
İnan ki, bir acı söz, bir baxış, bir incə gülüş; Kədərli, sıtmalı bir qəlbi dırmalar, yaralar. H.Cavid.
Gözəlliksiz bir sənətin nə duyğusu, nə canı var; O dırmalar qulaqları, balta kimi odun yarar. S.Vurğun.
Gözümün nurudur qoçaq adamlar; Ruhumu dırmalar şıltaq adamlar. M.Rahim.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • DIRMALAMAQ qazımaq — cırmaqlamaq
DIRMALAMA
DIRMANDIRMAQ

Digər lüğətlərdə

выхола́щиваться дошуме́ть заслу́шивание курча́винка мертворождённая мифотво́рчество ни при чём отжина́ть портье́рка шту́чка буртово́й оссеи́н палеобиоло́гия самизда́тский симпопо́нчик сусляно́й ты́сячный Сион copyboy exclusivity Shakespearianism ventriloquistic громко перегреться прослоить