EYBƏCƏR (yaraşığı olmayan) O, yerində titrəyir, əsir, ağzını eyir, eybəcər bir şəklə düşürdü (S.Rəhimov); BƏDHEYBƏT Talıbxanın gözündə Safo çirkin, bədheybət və bütün pisliklərlə dolu mazarat bir adam görünürdü (S.Rəhimov); BƏDSİFƏT Kitab da növ-növdür insanlar kimi; Bədsifət, acıdil olur bir çoxu (S.Vurğun); BİÇİMSİZ Qısaboylu, biçimsiz bir adam sol ayağını çəkə-çəkə içəri girdi (A.Şaiq); BİRƏĞBƏT [Mirzə Süleyman bəy:] ..Qapıdan girib çıxanda rəhmətlik atasının dalınca bir az deyinirdi və məzəmmət eləyirdi ki, niyə onun adı belə birəğbət imiş? (B.Talıblı); ÇİRKİN Qeysər sifətdən çirkin idi (M.Hüseyn); ƏNTƏR (məc., çox eybəcər) Aytəmiz: Qəssab Həsənin oğlu heç olmasa, adama oxşayır, əntərin biridir ki... (Ə.Qasımov); İYRƏNC, İDBAR (çox çirkin) Ağalar umuzundan; Tullayan zənci kimi; Yer üzünün yaramaz; İdbar, iyrənci kimi (M.Rahim); KAFTAR (məc.) Bədircahan: Sənin adın gələndə, a kaftar, Züleyxa xanımın qusmağı gəlir (N.Vəzirov); QƏBİH (köhn.) Qazı Məşədi Məmmədvəliyə: Gərək bizim xatirimizi mülahizə edib bunun təqsirindən keçəsən. Doğrudur, bu çox qəbih əməl tutub... (Ə.Haqverdiyev); YARAŞIQSIZ Vahid: Həncəri xanım, deyəsən geyimin necədirsə, tərpənişin də, danışığın da elədir: çəlimsiz, yaraşıqsız (M.İbrahimov); YÖNDƏMSİZ Kirli, dizi yamaqlı şalvarı, boynu, yaxası getmiş köynəyi, tükü seyrəlmiş qulaqlı papağı onu Feyzini yöndəmsiz göstərirdi (B.Bayramov).