Ərəbcə eyb və farsca cu (axtarmaq, istəmək mənasını verən costən məsdəri ilə bağlıdır) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlib. Hərfi mənası “eyb axtaran” deməkdir, indi “gözəl olmayan” anlamında işlədilir. Eybcu kəlməsi sudəcər, lərdəcər sözlərinin təsiri ilə təhrif olunub və eybəcər şəklinə düşüb. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
прил. 1. эйбежер, кӀвечӀи, кфир, стӀур, мешребсуз; бедендик набутвал квай, набут; 2. сущ. эйбежер, набут кас; 3
Tam oxu »1) is. monstre m, laid m, -e f ; ~ etmək (hala salmaq) défigurer vt, enlaidir vt, mutiler vt, estropier vt ; Ailə ~siz olmaz ata
Tam oxu »I. i. ugly person, fright; ~ etmək / hala salmaq bax eybəcərləşdirmək; Ailə eybəcərsiz olmaz at. söz
Tam oxu »EYBƏCƏR – QƏŞƏNG Fərhad xan bığıburma, yekəqarın, eybəcər bir pəhləvan idi (Nağıl); Göy üzündə bir qəşəng; Tağ görünür yeddi rəng (A
Tam oxu »EYBƏCƏR (yaraşığı olmayan) O, yerində titrəyir, əsir, ağzını eyir, eybəcər bir şəklə düşürdü (S.Rəhimov); BƏDHEYBƏT Talıbxanın gözündə Safo çirkin, bə
Tam oxu »I сущ. урод, уродка: 1. человек с некрасивой, безобразной внешностью 2. человек с физическим недостатком
Tam oxu »sif. 1. Xarici görünüşcə eyibli, nöqsanlı, çirkin; kifir. Eybəcər qız. Eybəcər uşaq. – Fərhad xan bığıburma, yekəqarın, eybəcər bir pəhləvan idi
Tam oxu »