EYİBLİ

sif. Eybi, nöqsanı, çatışmazlığı, qüsuru olan; nöqsanlı, qüsurlu. Eyibli adam. Eyibli şey.
– Özün insaf elə əfkarına, ətvarına bax; İstəməzsən yazam, öz eyibli kirdarına bax. M.Ə.Sabir.
Gül-badamın çopuru dərin olsaydı da, üzünü eyibli etməzdi; çünki onun böyük, ala, uzun kirpikli gözləri üzündə tamam eybini örtürdü. N.Nərimanov.
Axı heç kəs başqalarını yanında eyibli (z.) görünmək istəmir. M.İbrahimov.

Синонимы

  • EYİBLİ nöqsanlı — qüsurlu — qəbahətli
EYİBLƏNDİRMƏK
EYİBSİZ

Значение слова в других словарях

лепету́нья мурава́ обмолоти́ться перелинова́ть проста́к се́яльщица стираксовые туфта́ дообору́довать замыка́ющий испи́ливаться кришнаи́тский над... прошля́ться солёно-марино́ванный ambidextrous choreography megascope pervenche satin weave supertanker transcend прелесть скопать упрятываться