firqət
[ər.] сущ. ччаравал, гьижран, къакъатун (кӀанидавай, яр-дустунивай).
Bax: fürqət. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
ə. bax fürqət
firqət bax ayrılıq
ayrılıq, fəraq, hicran
is. [ər.] Ayrılıq, fəraq. Yoxumdu tabü təvan firqətə, cavan, getmə! X.Natəvan. Mehriban aşığım, hara gedirsən? Sənin bu firqətin kədərlidir çox