FÖHŞ

is. [ ər. ] klas. Nalayiq söz, söyüş; ədəbə, tərbiyəyə və əxlaqa müğayir hərəkət, iş, əməl; əxlaqsızlıq.
Sarıköynəyin əri əsəbi bir halda föhş və söyüşlə mənim mənzilimə gəldi. S.Hüseyn.
□ Föhş vermək – söymək, nalayiq sözlər demək, ağzına gələni demək. [M.F. Axundzadə :] Avam əvvəl sənin nəsihətini anlamayacaq, sənə əziyyət edəcək, föhş verəcək. Ə.Haqverdiyev.
Zeynal bəy qorodovoyların qarasına söyləndikcə odlanıb, növbənöv föhşlər verməyə başladı. Çəmənzəminli.

FOYÉ
FÖHŞİYYAT

Digər lüğətlərdə

бальза́мовый кра́бик пряди́льный сквалы́жный уста́лостный шерстобо́йный ага́товые глаза допеча́тывание линова́льный ни́жняя палата отступи́ться приблу́дыш удира́ть фельето́нный житик digging-in gymnastic longshoreman Mme. moonquake re-exportation Saturnalian библейский пролитие точка