FÖHŞ

is. [ ər. ] klas. Nalayiq söz, söyüş; ədəbə, tərbiyəyə və əxlaqa müğayir hərəkət, iş, əməl; əxlaqsızlıq.
Sarıköynəyin əri əsəbi bir halda föhş və söyüşlə mənim mənzilimə gəldi. S.Hüseyn.
□ Föhş vermək – söymək, nalayiq sözlər demək, ağzına gələni demək. [M.F. Axundzadə :] Avam əvvəl sənin nəsihətini anlamayacaq, sənə əziyyət edəcək, föhş verəcək. Ə.Haqverdiyev.
Zeynal bəy qorodovoyların qarasına söyləndikcə odlanıb, növbənöv föhşlər verməyə başladı. Çəmənzəminli.

FOYÉ
FÖHŞİYYAT

Значение слова в других словарях

а́ленький водопа́д вы́теснить га́вань искарио́тский предыстори́ческий претвори́ться простри́чь сосудосу́живающий сторожо́к электродои́лка лу́чше основно́й разветвле́ние солёно-копчёный сощипну́ть стано́к хуже́ть крюйткамера dragon Everest lip-language snip персонально француз