GEDƏRGİ

sif. Mütləq getməli olan, qala bilməyən. Gedərgi adam.
– Arazam, Kürə bəndəm; Bülbüləm, gülə bəndəm; Mən gedərgi qonağam; Bir şirin dilə bəndəm. (Bayatı).
Aşıq mənəm, qalalar; Bürcsüz olmaz qalalar; Çünki gedərgi olduq; Sağlıq ilə qalalar. Sarı Aşıq.

// Müvəqqəti, daimi olmayan.
Həqiqət eşqilə gəldik cahana; Onun hökmüylə də gedərgiyik biz. S.Vurğun.

GEDƏR-GƏLMƏZ
GEDƏRİ

Значение слова в других словарях

назва́нивать самонра́вец ста́я брасле́т бро́нза в противове́с ги́бкость лунати́ческий ма́льва палиндромо́н селезащи́та сталеплави́льный фейхо́а скумбрия човая concerto earthborn lenticular photorespiration pilot boat pocket-expenses road gang skew-angular массы олицетворение