HÜLQUM

is. [ ər. ] anat. Həzm cihazının, ağız boşluğunu qida borusu ilə birləşdirən əzələ borusu. Pazaq Vəli təəccübdən yerində donub qaldı.
Boğazının nazik dərisini az qala deşib çıxan hülqumu tez-tez enib qalxdı. İ.Məlikzadə.

// Ümumiyyətlə, boğaz mənasında da işlədilir.
◊ Hülqumu qurumaq – bərk qorxmaq, qorxudan özünü itirmək.
Hülqumundan yapışmaq – boğazından yapışmaq, hülqumlamaq.
Hülqumundan keçirmək – bax həzm-rabedən keçirmək (“həzm”də).
Hülqumunu üzmək – öldürmək.
[Əsgər:] Tapaq, birdəfəlik onun hülqumunu üzək. Ə.Əbülhəsən.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • HÜLQUM hülqum bax boğaz I
HÜQUQŞÜNASLIQ
HÜLQUMLAMA

Digər lüğətlərdə

беля́ночка большеви́чка копоши́ться нада́вливание четверти́на воссла́вить дра́гер кишечнополостны́е отка́чивать отрекомендо́вываться отсе́к перу́н сче́сть чурба́шек горчица шинок Austro-Asiatic gall gnat hoard hygro- iron-pumper outgoer strabismus посветлеть цепной