ərəb. həzyan
Tərbiyəsiz, ədəbsiz, hərzə, nalayiq sözlər; söyüş; yava, ağzıpərtov.
Hərcayı danışıb, hədyan gülməyə,
Bilmədiyi sözləri lafa vurmaya,
Zərrəcə dilində yalan olmaya,
Zahirdə, batində düz ilqar gərək.
(“Dilsuz və Xəzangül”)
*
Badamın qaşları kaman,
Görənə çəkdirər aman.
Aşıq, gəl söyləmə hədyan,
Beləmi öyülər gözəl?!
(“Fərhad və Şirin”)