1. Həyəcan keçirən, həyəcan duyan, əsəbi, əsəbiyyət halında olan, coşmuş.
Məhərrəm bütün ömründə bu qədər həyəcanlı olmamışdı.
Sevinc İsmayılzadəyə: – Sizə nə olub, niyə belə həyəcanlısınız?
// Həyəcan, təlaş, iztirab, narahatlıq ifadə edən. Həyəcanlı nəzər. Həyəcanlı sözlər.
– Biz bu həyəcanlı baxışlarda insan ürəyinin ən əziz, ən müqəddəs hisslərini oxuyuruq.
// Həyəcan, iztirab doğuran. Həyəcanlı xəbər.
– Birdən eşitdiyim həyəcanlı bir səs məni yuxudan ayıltdı.
[Səfər və Tanrıverdi: həyəcanlı bir səslə:] – Allah özü bağışlasın.
Qurban da belə getdi…
// Həyəcan və iztirabla dolu; təşvişli, iztirablı. Həyəcanlı anlar.
– Neft və milyonlar şəhəri Bakı həyəcanlı günlər keçirirdi.
// Zərf mənasında. Həyəcanlı danışmaq.
– [Qonaq Mollanın] hirsli-hirsli təsbeh çevirdiyini, həm də çox həyəcanlı olduğunu sezdi.
2. məc. Coşqun, təlatümlü, dalğalı. Həyəcanlı dəniz.