İCRƏT

is. [ ər. ] köhn.
1. Görülən iş üçün verilən haqq (pul), muzd (maaş), zəhmət haqqı.
[Hacı Rəcəbəli:] Ağa Mərdan, uşaqların icrətini məlum elə! M.F.Axundzadə.
Vəliquluya və Zibaya Xudayar bəy o qədər icrət təyin elədi ki, Zeynəb acından ölməsin… C.Məmmədquluzadə.

2. İcrətlə şəklində zərf – görülən iş üçün zəhmət haqqı alaraq; muzdla, maaşla, pulla. İcrətlə işləmək.
– Sabahı günü üç nəfər adam icrətlə tutub qəzalara göndərdi ki, Haqq Mövcudun ölüsünü, ya dirisini tapıb gətirsinlər. Ə.Haqverdiyev.
Gülzar bəzən qonşuları üçün icrətlə çalışırdı. C.Cabbarlı.

İCRASIZ
İCTİHAD

Значение слова в других словарях

беспоря́дочный вкопа́ться враща́тельный выва́щиваться молча́ться намозо́ленный огоро́днический супрефе́кт схи́ма тьфу без мы́ла в душу лезть непредусмо́тренно интервал arbitral Brother Jonathan brown sugar Eire fady lèse-majesté outdate roped team salad days snowmobile unmilitary трансплантировать