İCTİNAB

is. [ ər. ] klas. Çəkinmə, saqınma, uzaqlaşma, uzaq durma.
Fürsəti fövt etmək olmaz, gözləyir əğyarlar; Onların bədgularından ictinabın vaxtıdır. Aşıq Qurban.
A kişi, mənim bu Gəncə şəhərində bir rəfiqim var, … adını qoyub müəllim, heç bir zaddan ictinabı yox. “Mol. Nəsr.
[Sitarə:] Naməhrəmə üzümü göstərməkdən ictinabə məcburəm. C.Cabbarlı.

□ İctinab etmək (qılmaq) – çəkinmək, saqınmaq, uzaq durmaq.
Dersən ki, xublərdən kəs mehrin, ictinab et; Yaxşılar ilə, zahid, yaxşımıdır yamanlıq? Qövsi.
Hər nə etsən, et və lakin etmə meydən ictinab… M.Ə.Sabir.

İCTİMAİYYƏTÇİ
İCZ

Digər lüğətlərdə

-нк-(и) источникове́дение одо́брить ребра́стый зака́чиваться ионосфе́рный отколупа́ть сокращённо сопрису́тствие судомодели́стский юро́дствовать шпиколка advantaged allantoid cream ice discordant shittim wag-on-the-wall yard sale zenith distance демарш джазовый инженер натурщик развалюха