İDİOM
\[yun.\] сущ. лингв. идиом, идиома (тек са чӀалаз хас тир, са чӀалай маса чӀалаз гьарфба-гьарф элкъурдамаз гафарин манаяр сад-садав такьадай гафарин кӀватӀал; ибара).
n dilç. 1. idiom (bir dilə xas olan və mənası tərkib hissələrini təşkil edən sözlərin ayrı-ayrılıqda götürülən mənası ilə düz gəlməyən sabit söz birlə
Полностью »сущ. лингв. идиом, идиома (неразложимый оборот речи, значение которого не совпадает со значением составляющих его слов, взятых в отдельности)
Полностью »is. [yun.] dilç. Yalnız müəyyən bir dilə xas olan və mənası tərkib hissələrini təşkil edən sözlərin ayrı-ayrılıqda götürülən mənası ilə düz gəlməyən,
Полностью »