İFÇİN

1. Möhkəm, yaxşı, səliqəli.

2. Tamam, bütün.

3. Bir ifçin4 naldır. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)

Elə ki Rövşən Qıratı, Düratı ifçin yəhərləyib, atasının bərabərinə çəkdi, Alı kişi hər şeyi hazır görəndə evə girdi, haman qılıncı gizlətdiyi yerdən götürüb, oğlu Rövşənə verib dedi... (“Alı kişi”)

*

Qıratı ifçin yəhərləyib Koroğlunun qabağına çəkdilər. Elə bil ki, Koroğlunun dili lal olmuşdu. (“Həmzənin Qıratı aparmağı”)

*

Nalbənd heç bir söz deməyib təzədən Qıratın ayağını ölçüb dörd dənə yaxşı ifçin nal kəsib Qıratı nallamağa başladı. (“Dəmirçioğlunun Çənlibelə gəlməyi”)

İDÜGİ
İĞRAR

Digər lüğətlərdə

мензу́рка несоразме́рность отчёсывание по-мексика́нски бе́ркут двоеже́нец облока́чиваться отпира́ть перега́рный порося́тинка прису́ха чревовеща́тель шата́ющийся яви́ть стивие prohibitionist pyrimidin salute steam-chest teratoma verbigerate working majority малоценный рассасываться эволюта