İFÇİN

1. Möhkəm, yaxşı, səliqəli.

2. Tamam, bütün.

3. Bir ifçin4 naldır. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)

Elə ki Rövşən Qıratı, Düratı ifçin yəhərləyib, atasının bərabərinə çəkdi, Alı kişi hər şeyi hazır görəndə evə girdi, haman qılıncı gizlətdiyi yerdən götürüb, oğlu Rövşənə verib dedi... (“Alı kişi”)

*

Qıratı ifçin yəhərləyib Koroğlunun qabağına çəkdilər. Elə bil ki, Koroğlunun dili lal olmuşdu. (“Həmzənin Qıratı aparmağı”)

*

Nalbənd heç bir söz deməyib təzədən Qıratın ayağını ölçüb dörd dənə yaxşı ifçin nal kəsib Qıratı nallamağa başladı. (“Dəmirçioğlunun Çənlibelə gəlməyi”)

İDÜGİ
İĞRAR

Значение слова в других словарях

антропомо́рфный в де́вках живи́тельный запу́гиваться напла́вка нечётко низконапо́рный обша́ривание праздносло́вный прижи́мный уда́чница брешь нахо́дчивость начисля́ться поглоща́ться раскова́ть скороспе́лость сковытать health physicist procuress prooflike transit circle задрать мозговой недоказуемый