İMANSIZ
прил. имансуз (1. Аллагь авачир, динсуз; кафир; 2. пер. мергьяметсуз, регьимсуз, инсафсуз, къансар).
1. İMANSIZ [Şirin Nurcahana:] Ay imansız qarı, sən haman Nurcahan deyilsənmi ki, Nəzərəli bəyin qızının əvəzində Şahqulu bəyə öz qardaşın arvadın göst
Полностью »I прил. 1. неверующий, безбожный 2. перен. бесчестный, бессовестный II сущ. безбожник, вероотступник
Полностью »sif. 1. Dinsiz, Allahsız, etiqadsız; kafir. // İs. mənasında. [Bəndalı:] Görmürsən bu imansızları, bu saqqalı qana bulanmışları! Mir Cəlal
Полностью »