1. Zərif işlənmiş, nəfis, qəşəng. İncə qolbaq. İncə naxış.
– Stolun kənarında krovatların yanında kifayət qədər incə sandalyalar düzülmüşdü.
Tacirin iddiasına görə, o günə qədər Bağdada bu qədər incə xələt gəlməmişdi.
// Nazik, zərif. İncə barmaqlar. Üzdə incə cizgilər. İncə qaşlar.
– Gözəllərin gərək incə belləri; Qənddən, nabatdan şirin dilləri.
Əcəb qurşanıbdı incə belinə; Gümüş kəmər, qəddidala yaraşır.
// Çox kiçik, çox xırda, zorla seçilən, fərqləndirilən. İncə fərq. Sözün incə məna çalarları. İncə təfərrüat.
2. məc. Mehriban, mülayim, həssas, riqqətli. İncə xasiyyət. İncə ürək. İncə ruh.
– Həyatda yaranan hisslərdən ən incəsi, ən kəskini analıq hissidir.
O qanadlı gəncin sadə; Təmiz, incə ruhu vardı.
3. məc. Üstüörtülü, pərdəli, tez sezilməyən, gizli. İncə mətləb. İncə istehza.
– Sualın ahəngində incə bir istehza oxunurdu.
4. məc. Ən incəlikləri duyan, qavrayan, dərk edən, dəqiq. İncə ağıl. İncə zehin.
