– Tükəz qarı incik səsini ucaltdı.
// Zərf mənasında.
Şirzad Pərşanın belə incik ayrılıb getməsindən qorxdu.
[Maral və Kəyan] incik ayrılmışdılar.
Şahpərinin son ümidi də puça çıxdı. O, incik halda dilləndi.
□ İncik olmaq – incimək, küsmək, könlü sınmaq.
Əzizim, gülşən olmaz; Bir güllə gülşən olmaz; Dost dostdan incik olsa; İnciyər, düşmən olmaz. ().
[Teymur ağa:] …Xub, mən vəzirə nə eləmişəm ki, məndən incik olubdur?
İncik salmaq – incitmək, küsdürmək, qəlbini qırmaq.
