1. İnsaflı olmayan, mürüvvətsiz; zalım, qəddar, rəhmsiz.
İnsafsız günəş də ki batmaq bilmirdi.
İnsafsız, avam bir adam olan əmim arvadı iri mis səhəngi çiynimə verib səhərdən axşama qədər mənə ayaqyalın, başıaçıq su daşıtdırardı.
// Zərf mənasında.
[Orxan:] Məndə artıq can qalmamış, Mərhəmət; Mərhəmət qıl, insafsız olma, İsmət!
2. Vicdansız, şərəfsiz.
Zeynəbin özü Məcidə xəbər verdiyini Nadir indi güman etdi və hər ikisi tərəfindən belə insafsız (z.) bir tərzdə aldandığına acıdı.
// İs. mənasında.
Bilmirəm bu yanlış məlumatı gözəl qıza hansı bir insafsız xəbər vermişdir.
Sərt oldu rəftarı o insafsızın; Dərslərinə vaxtı qalmadı qızın.