İRADƏT

[ ər. ] klas. Arzu, istək, könüldən gələn razılıq. Öz iradəti ilə (öz razılığı ilə).
– Hüsn afəti-eşq olub dəmadəm; Gəldikcə iradət oldu möhkəm. Füzuli.
Durmuşam eyni iradətlə yenə; Baxıram kuyinə həsrətlə yenə. M.Ə.Sabir.
[Mirzə Bəylər:] Bir az məhəbbətə sədaqətim var; Şövq ilə həvəsə iradətim var. Aşıq Ələsgər.

İRADƏSİZLİK
İRADİ

Digər lüğətlərdə

домежёвываться зака́зываться колониа́льный поло́льщица прореза́ние зава́жживание засо́выванье знако́мка иллюстра́тор укла́д федери́ровать alms-basket apatite baronial decorative demi-season deprive documentor low-pitched novae rush unawakened албанка литографский откормочный