iradsız
sif. impéccable, irréprochable
s. irreproachable, impeccable; ~ davranış impeccable conduct
nöqsansız — qüsursuz — eyibsiz
прил. безукоризненный, не заслуживающий укора, порицания
sif. Heç bir iradı, nöqsanı olmayan; nöqsansız, qüsursuz, eyibsiz. İradsız iş. İradsız əsər. İradsız adam olmaz