İRADƏT

[ ər. ] klas. Arzu, istək, könüldən gələn razılıq. Öz iradəti ilə (öz razılığı ilə).
– Hüsn afəti-eşq olub dəmadəm; Gəldikcə iradət oldu möhkəm. Füzuli.
Durmuşam eyni iradətlə yenə; Baxıram kuyinə həsrətlə yenə. M.Ə.Sabir.
[Mirzə Bəylər:] Bir az məhəbbətə sədaqətim var; Şövq ilə həvəsə iradətim var. Aşıq Ələsgər.

İRADƏSİZLİK
İRADİ

Значение слова в других словарях

арендова́ть исключено́ не во́время ногото́к ско́бчатый голосова́ть грануля́ция жемчу́жно на семи ветрах наверте́ться оттушёвываться протакти́ний рефра́кция case-worm flake-camphor fondant fortune-tell immensely justification limitrophe self-dependent spayed hen stun gas окуклиться стажироваться