İRADƏ(T)
ə. 1) istək, dilək; 2) ixtiyar; 3) hökm, fərman.
[ər.] клас. мурад, кӀанивал, рикӀяй тир разивал; öz iradəti ilə вичин разивилелди.
Полностью »сущ. устар. воля, желание, хотение. Öz iradəti ilə по своей воле, eyni iradətlə с тем же желанием
Полностью »[ər.] klas. Arzu, istək, könüldən gələn razılıq. Öz iradəti ilə (öz razılığı ilə). – Hüsn afəti-eşq olub dəmadəm; Gəldikcə iradət oldu möhkəm
Полностью »