İRTMƏK

is. Heyvanların quyruqlarının dibindəki sümük və bunun buğumu.
// Quyruq. At irtməyini əyri tutur.
– Keşnişlə, yemliklə bəzənib təpə; Ağ irtmək ceyranı edərdi qonaq. H.K.Sanılı.
Dizlərini yerə qoyub irtməklərini oynada-oynada, analarının döşünü dümsükləyə-dümsükləyə əmişən quzular göy otun üstünə səpələnmişdilər. R.Rza.

Etimologiya

  • İRTMƏK Bazar ertəsi birləşməsindəki ert hissəsi ilə bağlıdır. Ert sözü “keçib getmiş”, “tamamlanmış”, “qurtarmış” mənalarında işlədilib
İRTİKAB
İRTMƏKLƏMƏ

Digər lüğətlərdə

дри́блер карбюра́тор модифика́ция служа́ночка угнета́тельница цеппели́н ара́лиевые вы́стегнуть отправля́ть о́хрипь конвенция antismoking basil cartomancy glycolysis overstream Pasquin pedaller physiographic polymathy scurrility steeve wedding march разложившийся скребница