İSBATLI

sif. dan.
1. Sübutlu, sübut olunmuş, dəlilli.
2. Layiqli, görkəmli, yararlı. İsbatlı adam. İsbatlı paltar.
□ İsbatlı olmaq – layiqli olmaq, yaramaq.
Çoxları da yüngül, isbatlı olsun deyə, İlyasa tikməli ipək yaylıqlar hazırlamışdılar… Mir Cəlal.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • İSBATLI İSBATLI, SÜBUTLU (bax)
  • İSBATLI sübutlu — dəlilli
  • İSBATLI layiqli — görkəmli — yararlı
İSBAT
İSBATSIZ

Digər lüğətlərdə

алия́ взгоня́ть выпу́тывать запове́доваться клейми́ть обмозо́лить сползти́ я́блоневый бандеро́лька держа́ть банк поддува́ло смолёный торопли́вость тулу́пный acroterium aport enamelist landwards protrusive Saumur sweatbox ticky бисульфат бывший кочерыжка