İSBATLI

sif. dan.
1. Sübutlu, sübut olunmuş, dəlilli.
2. Layiqli, görkəmli, yararlı. İsbatlı adam. İsbatlı paltar.
□ İsbatlı olmaq – layiqli olmaq, yaramaq.
Çoxları da yüngül, isbatlı olsun deyə, İlyasa tikməli ipək yaylıqlar hazırlamışdılar… Mir Cəlal.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • İSBATLI İSBATLI, SÜBUTLU (bax)
  • İSBATLI sübutlu — dəlilli
  • İSBATLI layiqli — görkəmli — yararlı
İSBAT
İSBATSIZ

Digər lüğətlərdə

закарта́вить иссяка́ние маги́стерский неуправля́емый опьянённый позвони́ть преувеличе́ние про́стень рисова́ться султа́нка благоприя́тный бре́зжить отчубу́чивать подновля́ть руга́тель сла́вны бубны за горами субподря́дчик -ion duiker field-lark mounted overstretch prorogate проработка разлаживать