İSLAHATÇI

is.
1. İslahat aparan adam; reformator. [Rüstəm bəy:] Lüter və Kalvin kimi din islahatçıları olmuş.
Yeni din uyduran olmamışdır. Çəmənzəminli.
[Nərimanov] Nadirin simasında öz dövrünün islahatçı qəhrəmanını yaratmağa çalışmışdır. M.Arif.

2. İslahatçılıq (reformizm) tərəfdarı; reformist. İslahatçılar qanadı.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • İSLAHATÇI İSLAHATÇI, REFORMATOR
İSLAHAT
İSLAHATÇILIQ
OBASTAN VİKİ
İslahatçılıq
İslahatçılıq cəmiyyətdəki zəruri düzəlişlər qəfildən reform yolu ilə deyil, reworklar yolu ilə hamar bir keçid şəklində olması fikridir. İslahatçılıq prinsipi əsas prinsiplərə uyğun yenilikçi bir prinsipdir. Söhbət köhnə institutların bərpasından və yenilərinin yaradılmasından gedir.

Digər lüğətlərdə

актино́граф изба́-чита́льня каю́к крупи́нка ку́бовый напасти́ нежа́лостливый хрычо́вка возбужда́ться диссоциати́вный затра́тный зурна́ч нако́жник осовреме́нивание песо́чить повы́тащить ро́ссказни удму́рт gravidity next-door pedant trimonthly vertigines подстрекательство съехать