iticə
1. прил. гзаф хци; гзаф кӀвенкӀ алай; 2. нареч. гзаф фад, зарб, йигиндаказ (мес. фин).
1. sif. Çox iti. İticə bir bıçaq. 2. zərf Çox iti, çox sürətli. İticə yerimək