itqılıq
прил. с собачьим нравом (о злом человеке)
sif. dan. Bədxasiyyət, rəftarsız, heç kəslə yola getməyən. İtqılıq adam. – Veys acıdil və itqılıq olduğundan arvaduşaqdan heç biri ağacın dibinə gəlmə