İTQILIQ

sif. dan. Bədxasiyyət, rəftarsız, heç kəslə yola getməyən. İtqılıq adam.
– Veys acıdil və itqılıq olduğundan arvaduşaqdan heç biri ağacın dibinə gəlməzdi. Ə.Əbülhəsən.

İTKİSİZ
İTQIRDI

Digər lüğətlərdə

безу́мец декламацио́нный кинолюби́тельство поднести́ свиристе́лка со́тский ступи́ть установи́вшийся фрезеро́вщик красноно́сый окта́ва просека́ться спа́ржа уча́ливать дрога celestial navigation cityish egotistical hopping John lumisome nais semi-axle давильня поливать цельнотянутый