kilidləmə
1. f.is. кил. kilidləmək; 2. кил. qıfılbənd 2).
qıfıllama — bağlama
1. “Kilidləmək”dən f.is. 2. bax qıfılbənd 2-ci mənada. [Muzdur] saz çalmasa da, çalğı tanıyan, havacatdan, gözəlləmədən, kilidləmədən, deyişmədən başı