ə. «zəğs» c. qarışıq şeylər
ə. qurban
ə. «zehin» c. zehinlər
ə. «zəhrə» c. çiçəklər, güllər
ə. ən aydın, ən aşkar; daha aydın, çox bəlli
ƏZİM(Ə)1 ə. 1) böyük, ulu; 2) ali, yüksək; 3) m. əhəmiyyətli, çox mühüm
ƏZİM(Ə)1 ə. 1) böyük, ulu; 2) ali, yüksək; 3) m. əhəmiyyətli, çox mühüm. ƏZİMƏ2(T)1 ə. 1) əzm, niyyət, məram; 2) getmə, yola düşmə
ƏZİMƏ2(T)1 ə. 1) əzm, niyyət, məram; 2) getmə, yola düşmə. ƏZİMƏT2 ə. 1) tilsim, ovsun; 2) ovsunçuluq
ƏZİMÜŞŞƏ’N ə. şəni böyük olan, dərəcəsi yüksək olan
ə. incitmə, əzab
ə. istəkli, sevimli. Əzizi-Misir Misirin əzizi (Yusif peyğəmbər haqqında işlədilir)
ə. «zikr» c. 1) zikrlər, yaddaşlar; xatırlamalar; 2) t. yada salma; xatırlama
ƏZKİYA’ ə. «zəki» c. zəkalılar, fərasətlilər
ƏZQƏZA’ f. və ə. qəzadan, gözlənilmədən
ə. işdən çıxarma, vəzifədən azad etmə
ƏZLA’ ə. «zil» c. 1) tərəflər; 2) qabırğalar
ə. «zilf» c. dırnaqlar
ə. «zill» c. 1) kölgələr; 2) m. himayə edənlər; hamilər
ə. ən zalım; daha zalım, çox zülmkar
ƏZM1 ə. 1) niyyət, qəsd; 2) hərəkət, gediş. Əzmi-rah yola düşmə. ƏZM2 ə. sümük. Əzmi-rəmim çürük sümük
ƏZMGAH, ƏZMGƏH ə. və f. niyyət olunan yer, səfərin son nöqtəsi, mənzil başı
ə. «zəman» c. zamanlar, dövrlər
ə. və f. öz məqsədini həyata keçirməyə çalışan
ə. «zənəb» c. quyruqlar
ƏZRA’ ə. 1) bakirə (qız); 2) məşuqə
ə. vəzifəsi Allahın verdiyi canı almaq olan mələyin adı
ə. göy (rəng); mavi
ə. və f. göy rəngli paltar geymiş, mavi paltarda olan
ə. 1) qol; 2) m. istinadgah
ə. qola adi olan, qolla edilən
ə. isnad etmə; əsaslanma
ə. «zövc» c. 1) cütlər, cüt şeylər; 2) ərlər
ə. «zövq» c. zövqlər
ƏZZƏH(Ü) ə. Allah-taala ən qüdrətlidir!
ə. ərəb əlifbasının 20-ci, fars və əski Azərbaycan əlifbalarının 23-cü hərfi; əbcəd hesabında 80 rəqəmini ifadə edir
FACE’ ə. acıqlı, hirsli
ə. sonu qəmginliklə bitən hadisə, əhvalat, əsər
ə. və f. faciə yazan; dramaturq
ə. və f. faciəli, faciəvi
ə. pis işlərlə məşğul olan; əxlaqsız
ə. 1) əxlaqa, ədəbə zidd olan; 2) həddən artıq, çox; 3) mübaliğəli
ə. 1) əxlaqa zidd hərəkət; 2) əxlaqsız qadın
ə. 1) fəxr edilməyə layiq olan; 2) m. gözəl, parlaq
ə. qumru, çöl göyərçini
ə. mənfəət, xeyir, fayda
ə. və f. fayda verən; faydalı
ə. və f. fayda aparan, fayda alan, mənfəət görən
ə. bax fayiq