ə. «cövhər» c. bax cövhər
ə. və f. daş-qaş alveri edən, cavahir alverçisi
ə. və f. daş-qaşla bəzənmiş (qılınc, üzük, paltar və s. haqqında); qiymətli
ə. və f. cavahir kimi addımlayan, cavahirqədəm
ə. «caizə» c. bəxşişlər, mükafatlar
CƏVAME’ ə. «came» c. camelər
f. cavan, gənc
f. xoşbəxt, səadətli
f. gənc qadın (qız)
f. 1) cavan, gənc qadın; 2) yaxşı xasiyyətli qadın; 3) evdarlıq işlərini yaxşı bilən qadın
f. cavanlıq, gənclik
ə. «canib» c. tərəflər, cəhətlər. Cəvanibi-ərbəə dörd tərəf (sağ, sol, qabaq, dal); dörd cəhət (şimal, cənub, şərq, qərb)
f. «cavan adam» comərd, əliaçıq, gözəl xasiyyətli
f. comərdcəsinə, əliaçıqlıqla
f. comərdlik, əliaçıqlıq, səxavətlilik
ə. «cariyə» c. cariyələr, kənizlər
ə. 1) caiz olma, qadağan olmama; 2) icazə; 3) yol verilmə; mümkünlük
f. arpadan bişirilmiş
CƏZA’ ə. 1) tənbeh; 2) mükafat
CƏZA(Y)İR ə. «cəzirə» c. adalar
ə. özünə tərəf çəkmə, cəlb etmə
ə. 1) məsafə; 2) eşq, təəşşüq; 3) ehtiraslı arzu, həvəs; 4) cazibədarlıq, məlahətlilik; 5) cuşa gəlmə, coşma, vəcdə gəlmə
CƏZƏ’ ə. fəryad, haray, qışqırıq, bağırtı
ə. gicişmə
CƏZƏL1 ə. şadlıq, sevinc, şənlik. CƏZƏL2 ə. əruz vəznlərindən biri
ə. çox, bol
ə. ada
ə. 1) kəsmə, qət etmə; 2) qəti qərarlaşdırma; 3) ərəb əlifbasında: sükun və hərəkəsizlik işarəsi
ə. dəniz suyunun vaxtaşırı çəkilməsi
ə. çox cazibəli, cazibədar
ə. 1) qəssab; 2) m. qəddar, zalım
ə. 1) yaxa; 2) paltarın üst və ya içinə tikilən kisəcik
ə. «cəbəl» c. dağlar
ə. 1) yaradılış, xilqət; 2) zat; 3) təbiət, xasiyyət
ə. təbii, fitri, yaradılışda olan (hal, xasiyyət haqqında)
ə. uzun, nazik boyun
CİDA1 ə. mizraq, süngü. CİDA2 ə. bax cüda
ə. və f. 1) ayrıca, ayrı olaraq; 2) təkbaşına, təklikdə
ə. 1) dava, müharibə; 2) şiddətli mübahisə, qalmaqal
ə. və f. döyüş meydanı, dava meydanı
ə. 1) divar; 2) arakəsmə; 3) m. maneə
ə. 1) çalışıb çapalama, cəhd etmə, səy etmə; 2) ciddi olma, ciddilik
ə. ciddi olaraq, gerçəkdən, həqiqətən; çox
ə. 1) təmkinli, ağırbaşlı; 2) dərindən fikirləşmə
ə. ciddilik
ə. çalışıb-çapalama, səy
ə. 1) leş, qoxumuş, cəmdək; 2) m. sərmayə, var-dövlət
ə. və f. leş yeyən, cəmdək yeyən (heyvan və ya quş haqqında); kərkəs (quş)
f. 1) cüt, qoşa; 2) tay, yoldaş; 3) sıxlıq, kiplik