ə. cəlb edən, cəzb edən. Calibi-diqqət diqqəti cəlb edən
ə. oturan, əyləşən; taxta çıxan
f. 1) şüşə; 2) qədəh, piyalə; 3) kasa. Cami-Cəm(şid) Cəmşidin camı (İran şahı Cəmşidin dünyadakı bütün şey və hadisələri göstərən qədəhi); cami-ləb «d
CAME’ ə. 1) toplayan, cəm edən, içinə alan, əhatə edən, havi edən; 2) yekun; 3) böyük məscid; 4) universitet; 5) toplanış yeri
ə. gözəllik toplusu
ə. «kəlamlar toplusu» Quranın adlarından biri
f. paltar
f. 1) çamadan; 2) yatacaq qoymaq üçün böyük məfrəş
f. hamamda paltar saxlayan xidmətçi
f. paltar qoyulan, yığılan yer
f. yataq, yatacaq
f. paltaryuyan
f. qədəh kimi əldən-ələ gəzən
ə. 1) donmuş, donuq; 2) m. inkişaf etməyən, donub qalmış; 3) ərəb qrammatikasında: zamanlara görə dəyişilməyən (əsli fellər haqqında)
f. 1) ruh; 2) yaşayış, həyat; 3) könül, ürək; 5) qüvvət, qüdrət, güc; 5) əsl, mahiyyət; 6) bax canbincan (2-ci mənada); 7) m
f. canım, sevgilim, əzizim (müraciət)
f. 1) canlandıran, can verən; 2) Allah
CANAN(Ə) f. 1) sevgili, dilbər, məşuqə, məhbubə; 2) sufizmdə: Allah
f. bax canəvər
f. 1) tamaşa yerlərində təhlükəli nömrələr göstərən adam; 2) kəndirbaz; 3) mahir at minən, mahir minici; 4) at dəllalı, at alıb-satan; 5) m
CANBƏXŞ(A) f. canını bağışlayan, canını fəda edən
f. və ə. və f. 1) əsatirə görə, Can tayfasının ulu babası; 2) əsatirə görə, Adəmdən əvvəl yaşamış bir tayfa
f. canlı, diri
f. «can səpən» m. canını fəda edən, canından keçən
f. 1) canavar, qurd; 2) m. çox zalım, insafsız, yırtıcı
f. canını fəda edən, canından keçən
f. ruha əziyyət verən
f. ləzzət verən, cana gətirən
f. canını əsirgəməyən, canından keçən
CANFƏZA(Y) f. «can artıran» 1) can verən, həyat verən; 2) m. ləzzət verən, zövqləndirən
f. «can yeri» qəlb, ürək
f. 1) can yandıran, fədakar; 2) çox qəmləndirən, ürəyi yandıran
f. canından keçən, can-başla qulluq edən
f. ruha əziyyət verən, kədər gətirən
CANİ1 f. 1) cana aid; 2) canı ilə fədakarlığa hazır olan. CANİ2 ə. cinayət edən, cinayətkar
ə. yan, tərəf, cəhət
ə. və f. yanda olan, gedən
ə. yandakına aid olan
f. bax naib (1-ci mənada)
ə. bax cin
f. və ə. canını qurban verən, can qoyan, özünü fəda edən
f. «can parçası» 1) övlad; 2) m. sevgili
f. 1) öz canına qulluq edən; 2) ruha zövq verən; 3) ləzzətli, nəşəli
f. 1) can alan; 2) m. gözəl; 3) m. sevgili
f. 1) canından keçən; 2) can çəkişən, can verən; 3) yaxın dost, səmimi yoldaş
f. canından keçərək, canla-başla, sədaqətlə
f. 1) can alan (Əzrayıl); 2) öldürücü; 3) m. iti (qılınc, xəncər, nizə və s.)