ə. nuş olsun!
ə. çox mərhəmətli, çox rəhmli
ə. başqa kişiyə meyil göstərən ərli qadın
f. 1) hələ, hələ ki; 2) haman; 3) daha; 4) indi, indicə
ə. əbucəhl qarpızı; acıxiyar, itxiyari
f. 1) toplunun ayrılıqda bir fərdi; 2) həmcins üzvlü cümlələrdə bölgü bildirir
ə. 1) yasaq olmuş; qadağan; 2) toxunulmaz, müqəddəs; 3) şəriətə görə, yeyilməsinə, işlədilməsinə icazə verilməyən, halal olmayan
ə. və f. haram yeyən; oğru, quldur
ə. 1) haram mala əl uzadan; 2) yolkəsən, quldur
ə. və f. 1) qeyri-qanuni cinsi əlaqədən doğulmuş; bic; 2) m. pis adam
ə. 1) isti, istilik; 2) susuzluq, susama; 3) qızdırma, istilik
f. bax hiras
f. bax hirasan
ə. əkinçilik
f. hər halda, hər necə olursa olsun, necə olursa olsun
HƏRB1 f. müharibə, dava. HƏRB2 ə. qaçma, fərarilik etmə
ə. və f. müharibə qızışdıran, davakar
ə. qısa süngü, balaca nizə
ə. müharibə yolu ilə; vuruşa-vuruşa, döyüşərək
ə. və f. dava meydanı
HƏRBİ(YYƏ) ə. 1) hərbi işlərə baxan dövlət idarəsi; 2) hərbi məktəb
ə. qarışıqlıq, şuluqluq, nizamsızlıq
HƏRCA(Y)İ f. 1) hər yerdə olan, xüsusi yeri olmayan; 2) sərsəri, dərbədər; 3) boş, nahaq
f. hər şey, hər nə varsa, hər nə; bütün
HƏRDA(Y)İM f. və ə. həmişə, hər zaman
f. hər zaman, hər vaxt
ə. dərvişlərin geydikləri qısa paltar
f. hər iki(si)
ə. qaçma, fərarilik etmə
ə. 1) günah, təqsir, suç; 2) korluq çəkmə, çətinlik
ə. «hərəkət» c. hərəkətlər
ə. ərəb əlifbasında qısa sait hərf olmadığından samitlərin üstündə və ya altında qoyulan xüsusi işarə (fəthə // zəbər, kəsrə // zir, zəmmə // piş)
ə. 1) getmə, yola düşmə; 2) iş, əməl. Hərəkəti-ərz zəlzələ
HƏRƏM1 ə. 1) Misirdə qədim zamanlardan qalmış ehramlardan hər biri; 2) həndəsədə: piramida. HƏRƏM2 ə
ə. «iki hərəm» Kəbə və Mədinəyə birlikdə verilən ad. Hərəmeyni-şərifeyn Kəbə və Mədinə
HƏRƏMGAH, HƏRƏMGƏH ə. və f. 1) bax hərəmxanə; 2) bax hərəmsəra (2-ci mənada)
ə. və f. bax hərəmsəra (1-ci mənada)
ə. həndəsədə: piramida şəklində olan
ə. və f. 1) hökmdarların saraylarında başqa kişilərin girməsi qadağan olunmuş, qadınların yaşadığı hissə; 2) müqəddəs adamın dəfn olunduğu yer
ə. 1) səsin yazıda ifadə edilən şəkli; 2) səkilçi; 3) kəlmə, söz; 4) yazılı, yazılmış. Hərfi-əsli ərəb qrammatikasında: kök hərf, əsli hərf; hərfi-ətf
ə. və f. və ə. bax hərfiyyən
ə. hərfi-hərfinə, bütün təfərrüatı ilə
ə. və f. və ə. bax hərfənhərfa
ə. və f. söz atan, kinayə ilə danışan
ə. və f. «hər (sözü) tutan» hər işdə eyib axtaran, eyib tutan
ə. 1) hərfən; 2) eynən, əslində olduğu kimi; 3) m. incədən-incəyə