ə. «xəlxal» c. xalxal olanlar
ə. «xəliqə» c. 1) bütün canlılar; məxluqat; 2) m. camaat, xalq; 3) m. təbiət, xasiyyət; 4) m. kəniz, cariyə, xidmətçi qız
ə. yoğun ip, kəndir; buraz
ə. təşviş, təlaş // həyəcan, vəlvələ
ə. 1) atadan sonra qalan övlad; 2) birinin yerini tutan və ya tutacaq adam; varis; 3) nəsil
ə. 1) açıqlıq, boşluq; 2) pozuqluq, şuluqluq; 3) əskiklik, nöqsan
ə. və f. 1) nöqsanlı; 2) pozulmuş, pozğun
XƏL’ƏT ə. 1) hədiyyə olaraq bağışlanan bahalı paltar; 2) toyda və ya nişanda qız, yaxud oğlanın qohumlarına verilən hədiyyə; 3) mükafat, bəxşiş
ə. 1) məclisə başçılıq edən adam; 2) molla məktəbində: mollanın şagirdlərdən olan köməkçisi
ə. arxaya aid, dala aid olan
ə. qadınların qolbaq kimi ayaqlarına taxdıqları bilərzik (arxaik)
ə. 1) körfəz; 2) boğaz
ə. 1) canişin; 2) Məhəmməd peyğəmbərdən sonra xilafət başçısı; 3) bax xəlfə
ə. və f. xəlifə nəslindən olan, xəlifdən doğulmuş
ə. 1) dost, yaxın, yoldaş; 2) sevgili
ə. 1) qarışıq, qatışıq; 2) m. yoldaş, yar, həmdəm
ə. 1) qarışıq, qarışmış; 2) külçə
XƏLİ’ÜL’ÜZAR ə. utanmaz, həyasız
ə. 1) yoxdan var etmə; yaratma; 2) ixtira, icad; 3) xalq, əhali
ə. yaradılışına görə, yaradılışca
ə. xalqa aid olan, xalq üçün olan
ə. «xəlqi» c. 1) xalqa mənsub olan şeylər; 2) m. xalq yaradıcılığı // folklor
ə. sirkə
ə. 1) yaradıcı, qurucu; 2) m. Allah, Tanrı
XƏLLƏDƏH(Ü) ə. həmişə baqi olsun! (dualarda işlədilir)
ə. 1) qarışdırma, qatışdırma; 2) m. rabitəsiz danışma, münasibətsiz söz söyləmə
ə. gözəl xasiyyətli, xoşrəftar
ə. 1) gizli yer; 2) boş, adamsız; 3) bax xəlvəti
XƏLVƏTGAH, XƏLVƏTGƏH ə. və f. xəlvət yer, məxfi söhbət üçün gizli yer
ə. və f. xəlvətə çəkilib ibadət və zikrlə məşğul olan
ə. və f. xəlvət yer; hücrə // ümumiyyətlə xəlvət yer, bucaq və s
ə. gizlicə, xəlvətcə
ə. və f. xəlvətdə oturan; tərki-dünya
ə. və f. tənha yer, xəlvət yer, gizli yer
ə. 1) əyri, əyilmiş; 2) bükülmüş, əyilmiş; 3) qıvrım, buruq
f. bax xəmdərxəm
f. bax xəməndərxəm
f. qat-qat, buruq-buruq, əyri-əyri
f. əyilmiş, bülkülmüş
f. 1) əyilmiş, əyri; 2) qozbel
f. beli bükülmüş
ə. unun su və ya başqa maye ilə yoğurulmasından alınan kütlə
ə. və f. xəmiryoğuran, xəmirtutan
ə. bax yövmülxəmis
XƏMMAR(Ə) ə. 1) çaxırsatan, şərabçı; 2) şərab dükanı, çaxır satılan yer
ə. şərab, çaxır, mey. Xəmri-tibbi tibb şərabı (dərman kimi içilən şərab)
ə. 1) şəraba məxsus; 2) şərab rəngi