ə. və f. zəmanət kağızı, zaminlik sənədi
ə. ölünü sarımaq üçün bez və ya ağ
ə. və f. «kəfəni çiynində» m. fədai, mücahid
ə. «kafir» c. kafirlər
KƏFF1 ə. dəf etmə, rədd etmə. KƏFF2 ə. 1) əlin içi, əlin ayası; 2) ovuc // ovuc dolusu; 3) ayağın alt tərəfi; 4) şillə, şapalaq; 5) əlcək
KƏFFARƏ(T) f. 1) bağışlanma, günahını bağışlatma; 2) günahının bağışlanması üçün dini əziyyət (uzun ibadətlər, çoxgünlü oruc və s
ə. bax kəfşduz
ə. tərəzi gözü
f. 1) xörəyin kəfini yığmaq, aş və s. çəkmək üçün deşik-deşik alət; 2) saat rəqqası
ə. 1) məsul olan; zamin; 2) müavin
ə. kəfənləmə, kəfənə sarıma
ə. kənd
ə. çəkmə, ayaqqabı
ə. və f. çəkməçi, ayaqqabı tikən, ayaqqabıçı
ə. və f. 1) ayaqqabı, çıxarılan yer; 2) astana, kandar
f. saman
ə. göz müalicəsi
ə. 1) mağara; 2) m. sığınacaq , qorunacaq
ə. göz həkimi
ə. 1) qadın göz həkimi; 2) gözə sürmə çəkən; sürməçi (qadın)
f. «saman çəkən» bax məcərrə
ə. gözə sürmə çəkmə
f. bax kəhruba
f. bax kəhrubai
f. 1) kəhrəba, sarılıq (muncuq); 2) m. sarı
f. 1) bax kəhrubamisal; 2) kəhrəbadan düzəldilmiş
f. və ə. kəhrəba kimi, sarı və ya sarı-qonur rəngli
f. 1) əyri, əyilmiş; 2) səhv, xəta; 3) tərs, nəhs; 4) alçaq kefiyyətli (ipək haqqında)
f. 1) çəpgöz; 2) m. qərəzkar
f. «əyriquyruq» əqrəb (həşərat)
ə. ala qarğa
KƏLAL(Ə) ə. bax kəlalət
ə. yorğunluq
ə. 1) söz, kəlmə, ifadə; 2) nitq, danışıq
ə. və f. sözdən söz çıxaran; sözbaz
ə. «Allah kəlamı» Quran
ə. it, köpək. Kəlbi-əqur quduz it, qapan it
ə. «iki it dişi» m. kəlbətin
ə. itə aid olan
ə. «kəlbi» c. t. bu dünyaya fikir verməyib yoxsul yaşayan filosoflar dəstəsi
ə. «kəlmə» c. kəlmələr
ə. söhbət edən; müsahib
ə. bax kəlmə
ə. «Allahla danışan» Musa peyğəmbərin ləqəbi
ə. kilsə
f. 1) baş; 2) yuxarı təbəqə; 3) üst, yuxarı; 4) m. çoxbilmiş, bilikli
f. baş çarx (qurğunun ən yuxarı çarxı)
f. 1) narkotik maddələr işlətməkdən başı qurumuş, dəli olmuş; 2) beyniboş, sarsaq, axmaq