f. 1) doqquz; 2) bax nöhasiman
f. bax nöhrəvaq
f. və ə. «doqquz talvar» qədim astronomiyada: göyün doqquz qatı
ə. 1) noğul; 2) içki ilə yeyilən qənd səpilmiş meyvə və s.; 3) məzə
ə. və f. içki ilə yeyilən şirni; çərəz
ə. 1) əskilmə, əskik, azlıq; 2) çatışmazlıq
ə. 1) cümlələri ayıran durğu işarəsi; 2) məntəqə. Nöqtei-nəzər baxım, baxış, rəy
ə. və f. kəlməsi-kəlməsinə; sözbəsöz
NÖV f. yeni, təzə. NÖV’ ə. 1) tərz, cür, şəkil; 2) çeşid, sort; 3) cins. Növ’i-bəşər insan cinsi; insan nəsli
f. ilk meyvə, nübar
f. bax növbər
ə. bax növbət
NÖVBƏNÖV’ ə. və f. cürbəcür, müxtəlif
f. mövsümündən əvvəl yetişən, dəyən (meyvə); tezyetişən
ə. 1) sıra; 2) sıra ilə görülən işdən hər adamın payına düşən hissə və ya zaman; 3) dəfə, kərə; 4) vaxtaşırı görülən iş; 5) vaxtaşırı təkrar olunan qı
ə. və f. növbətçilərin qaldığı yer
f. təzə açılmış (gül haqqında)
NÖV’ƏN ə. növcə, cinscə
f. 1) təzə qızılgül, yeni açılmış qızılgül; 2) təzə açılmış gül, tər çiçək
ə. 1) birisinin ölümünə həsr olunmuş qəmli şeir; 2) m. nalə, şivən, ağı
ə. və f. şivən qoparan, bərkdən ağlayan
ə. və f. növhə oxuyan, ağıçı
ə. və f. 1) növhə yazan; 2) növhə oxuyan
f. və ə. 1) ilk dəfə bir işə girişib ona böyük həvəs göstərən adam; 2) gündə bir həvəsə düşən adam
f. m. təzə açılmış (gül haqqında)
f. yeni cücərib qalxan, təzə çırtlayan (toxum, çiçək haqqında)
NÖV’İ ə. növə aid olan, növə mənsub
f. dimdiyin və s. iti ucu. Növki-cida cidanın ucu
ə. yuxu, yatma
ə. yuxuya aid olan, yuxuda olan
ə. və f. yuxulamağı çox sevən
f. 1) təzə fidan, cavan ağac; 2) m. cavan, gənc
ə. və f. insanpərvər, insanları sevən
ə. çiçək, ağac çiçəyi
f. 1) təzə dəymiş meyvə; 2) m. cavan, gənc
f. yeniyetmə
NÖVRƏST(Ə) f. 1) yeni bitmiş, təzə hasilə gəlmiş; 2) yeniyetmə, gənc
f. yeniyetmə, yeni çıxmış
f. 1) yeni il, təzə il; 2) m. təzə ərsəyə çıxmış gənc; 3) təqvim şəklində tərtib edilərək bütün ilin hadisələrini göstərən kitab
f. 1) təzə budaq; 2) təzə çıxmış keyik buynuzu
f. yeni açılmış, təzə açılmağa başlamış (gül haqqında)
f. yeni doğulmuş
f. yeni üslub
f. və ə. yeni ortaya çıxan, təzə meydana gələn
ə. nubiya səhrasına aid olan
NUN1 ə. 1) ərəb, fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı; 2) m. beli əyilmiş, beli bükülmüş; 3) m
ə. 1) aydınlıq, işıq; 2) parlaqlıq; 3) şərəf, şan; 4) Qur’an surələrindən birinin adı. Nuri-didə bax nuri-eyn; nuri-eyn göz işığı; nuri-həqq Allahın n
ə. 1) işıqlı, nurlu; 2) m. hörmətə layiq (qoca adam haqqında)
ə. 1) işıqlılıq, nurluluq; 2) m. mədəniyyət