ə. dağılmış, xaraba
ə. sevgi, eşq
ə. və f. 1) dostcasına; 2) m. mülayim, incə
ə. və f. məhəbbətlə, məhəbbətli
ə. və f. sevgiyə aid məktub, əsər və s
MƏHƏK(K)1 ə. 1) qızılın, gümüşın və s. əyarını yoxlamaq üçün xüsusi daş; 2) m. bir şeyin cinsini və ya dəyərini göstərən meyar; 3) m
MƏHƏL(L) ə. 1) yer, məkan, məqam; 2) m. diqqət, etina
ə. yaşayış məntəqələrinin bölgülərindən hər biri
ə. müəyyən yerə, məhəllə aid olan; yerli
ə. məhəllilik, məhəlləyə aid olma
ə. «mahir» c. məharətli adamlar
ə. bax mühərrəm
ə. ərəb təqviminin məhərrəm ayında yeni il bayramı münasibətilə verilən pul və ya hədiyyə
ə. yolüstü gecələmək üçün mənzil
ə. 1) qutu, mücrü, sandıqça; 2) qılaf, qın
ə. 1) toplanış yeri, yığınacaq yeri; 2) toplanmış heyət; dərnək, məclis
ə. 1) xərək; 2) mafə
ə. 1) mühafizə olunmuş; saxlanmış; 2) qorunmuş, gözlənilmiş; 3) əzbərlənən, hafizədə saxlanan
ə. mühafizə altında; mühafizə edərək
ə. danışılan, hekayə olunan, nəql edilən
ə. həkk olunmuş; həkkaklıq əsəri
ə. «məhkuk» c. həkk olunmuş şeylər; həkkaklıq əsərləri
ə. 1) hökm olunmuş, hökm verilmiş; 2) tabe, tabe olan; 3) cəzası məhkəmə tərəfindən müəyyən edilmiş adam
ə. 1) məhkum olma; məhkumluq; 2) tabe olma; tabelik
ə. 1) həqir; 2) təhqir edilmiş; 3) alçaldılmış
ə. 1) təhlükəli yer, qorxulu yer; 2) təhlükə, qorxu, xətər
MƏHLİQA’ f. və ə. bax məhpeykər
ə. təmizlənmiş, atılmış (pambıq haqqında); mahlıc
ə. qırxılmış, taraş edilmiş
ə. 1) həll olunmuş; 2) əridilmiş; 3) təhlil olunmuş; 4) qarışıq, qatışıq; 5) varisi olmayan ölmüş adamın vəqfə çatan mirası; 6) kimyada: müxtəlif tərk
ə. «məhlul» c. varisi olmayan ölmüş adamın vəqfə çatan şeyləri
ə. məhlulluq halı
ə. mümkün olduqca, mümkün qədər. Məhmayi-imkan imkan daxilində, imkan olduqca
ə. bax məhmil
ə. 1) iki adamın oturması üçün dəvənin dalına qoyulan çul; 2) xərək. Məhmili-şərif keçmişdə: İstanbul və Qahirədən hər il Məkkəyə göndərilən hədiyyə
ə. mahmız
ə. təriflənmiş, tanınmış, şöhrətlənmiş
MƏHMUM1 ə. qızdırmalı, isitməli. MƏHMUM2 ə. 1) fikirli, qayğılı; 2) qəmli, kədərli, qüssəli
f. 1) ay parçası; 2) m. gözəl
f. bax məhru(y)
ə. 1) kəbin; 2) kəbin kəsiləndə ər tərəfindən arvadı üçün təyin olunan pul və s; nikahlıq; 3) mehir
ə. 1) evlənməsinə yol verilməyən yaxın qohum; 2) hərəmxanaya girib-çıxmaq hüququ olan kişi; 3) yaxın dost; 4) m
ə. və f. məhrəmcəsinə
ə. və f. hərəmxana, hərəmlər yaşayan otaq(lar)
ə. 1) məhrəmlik; 2) yaxınlıq, sirdaşlıq; 3) qadının kişi ilə görüşməsinə yol verən qohumluq dərəcəsi
ə. Ərəbistan yarmadasının Məhrə vilayətindən olan; həmin vilayətdə yetişdirilən sürətlə gedən dəvə cinsi
MƏHRU(Y) f. bax məhrüxsar
ə. yandırılmış; alovlandırılmış